Η κατασκευή κτιρίων με τρισδιάστατη εκτύπωση έχει πλέον μπει στις ζωές μας όμως ακόμη παρουσιάζει αρκετά προβλήματα και θέλει δρόμο για να τελειοποιηθεί, όπως τόνισε ο Δρ. Βασίλειος Δρακόπουλος, επιστημονικός υπεύθυνος στο Ελληνικό Κέντρο Προσθετικής Κατασκευής ΑΕ, στη διάρκεια της φετινής εκδήλωσης Digital Construction.

«Δεν είναι ακόμη ακριβής η μεταφορά των δεδομένων»
«Ένα πρώτο πρόβλημα στην κατασκευή κτισμάτων με 3D εκτύπωση είναι το ότι, όπως και στην κλασική εκτύπωση πλαστικών, μεταλλικών ή κεραμικών αντικειμένων, το πώς ο εκτυπωτής θα “μεταφράσει” τα δεδομένα από τον κώδικα που σχεδιάζουμε, για να υλοποιήσει το αντικείμενο, ακόμα δεν είναι μια διαδικασία 100% ακριβής. Στην περίπτωση των πλαστικών, βέβαια, η παραμετροποίηση έχει προχωρήσει αρκετά, αλλά όσον αφορά το τσιμέντο η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη», είπε, αρχικά, ο κ. Δρακόπουλος.

«Καλύτερα πρώτα σε καλούπια, αλλά…»
Κατόπιν, επεσήμανε πως «όταν προσπαθούμε να κάνουμε μια περίπλοκη κατασκευή με τσιμέντο, ειδικά όταν έχει να κάνει με σπίτι, συνειδητοποιούμε ότι οι μηχανικές ιδιότητες των αντικειμένων που θα φτιάξουμε δεν είναι οι καλύτερες ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι ίσως με τη δημιουργία καλουπιών, για την κατασκευή επιμέρους τμημάτων της συνολικής κατασκευής μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την αξιοπιστία και αρτιότητα του συνολικού έργου. Άρα, πηγαίνοντας σε μια προκάτ κατασκευή πλησιάζουμε τα ισχύοντα πρότυπα αλλά χάνουμε ως έναν βαθμό το πλεονέκτημα της άμεσης τρισδιάστατης εκτύπωσης».

«Η πιο σπουδαία πρόκληση είναι…»
«Κατά την άποψή μου», συνέχισε ο κ. Δρακόπουλος, «η μεγαλύτερη ευκαιρία ή πρόκληση, εάν θέλετε, είναι οι προδιαγραφές των ίδιων των υλικών. Το κοινό τσιμέντο που έχουμε και σήμερα, χρησιμοποιούμε και θέλουμε, δεν μπορούμε να το εκτυπώσουμε. Εκτυπώνουμε μόνο συγκεκριμένες μορφές σκυροδέματος, συγκεκριμένα υλικά, με καλές μηχανικές ιδιότητες, ικανοποιητική ρευστότητα κλπ. Εδώ, λοιπόν, ακόμα η δουλειά είναι αρκετή και θα χρειαστεί μεγάλο μέρος του συνόλου της σχετικής με το αντικείμενο επιστημονικής κοινότητας να συμβάλλει και να εξετάσει πιθανές λύσεις αυτού του προβλήματος».

Επιπλέον προβλήματα
Ακολούθως, ο κ. Δρακόπουλος ονομάτισε και άλλα προβλήματα που έχει, προς το παρόν, η τρισδιάστατη εκτύπωση κτιρίων. Λόγου χάρη, «υπάρχουν ζητήματα με το ύψος, δηλαδή πόσο ψηλά μπορεί να σηκωθεί μια τέτοια κατασκευή ώστε τα κάτω πατώματα να αντέξουν τα πάνω, είτε με την ανισοτροπία που πιθανώς να υπάρχει λόγω της τεχνικής εναπόθεσης, είτε ακόμα και με το πόσο καλή είναι η συγκόλληση των στρώσεων μεταξύ τους. Προβλήματα εντοπίζονται, επίσης, στα πρότυπα, τις νόρμες και τις προδιαγραφές. Όλα αυτά η επιστημονική κοινότητα καθώς η μηχανικοί με τη βελτιστοποίηση του σχεδιασμού επιχειρούν να τα λύσουν, συνεπώς καταλαβαίνουμε πως έχουμε δρόμο».

Είναι και η εκπαίδευση
Ένα σημαντικό επιπλέον ζήτημα που εντοπίζει ο κ. Δρακόπουλος είναι και εκείνο της εκπαίδευσης. «Εξέτασα», τόνισε, «τα προγράμματα σπουδών πολλών Πανεπιστημίων και είδα πως δεν υπάρχει εκπαίδευση τόσο εξειδικευμένη για αυτά τα θέματα. Τώρα ξεκινάει, σε πολλά Πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, η εκπαίδευση, που αφορά από το υλικό μέχρι το τελικό αντικείμενο, περιέχει πολλά διαφορετικά επιστημονικά πεδία και χρειάζεται χρόνο και χώρο».

Είναι μικρότερο το κόστος
Πάντως, ολοκληρώνοντας την εισήγησή του, ο κ. Δρακόπουλος ανέφερε ότι, παρά όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα, ένα μεγάλο πλεονέκτημα της κατασκευής κτιρίων με τρισδιάστατη εκτύπωση δεν είναι άλλο από την μείωση του κόστους. «Αναφέρομαι ειδικότερα στο κόστος για τα τσιμέντα. Στο ενδεχόμενο μιας απλής κατασκευής», υπογράμμισε, «το κόστος κατασκευής με τους συμβατικούς τρόπους είναι αρκετά χαμηλό σε σχέση με έναν ρομποτικό βραχίονα που θα εκτυπώσει το κτίριο. Εάν, ωστόσο, αλλάξουμε έστω και λίγο το σχέδιο και πάμε σε κάτι πιο περίπλοκο, αυτομάτως ο συμβατικός τρόπος γίνεται ακριβός, ενώ το κόστος κατασκευής με το ρομποτικό χέρι παραμένει ίδιο».

Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter Build