Το Γραφείο ΟΕΥ Βρυξελλών αναφέρει, σε οδηγό του για το επιχειρείν στο Βέλγιο, ότι η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει σημαντικό προορισμό για αγορά δεύτερης ή εξοχικής κατοικίας από Βέλγους πολίτες. Αυτό καθώς, όπως εξηγεί το Γραφείο, παρατηρούνται αυξανόμενα ρεύματα Βέλγων τουριστών προς τη χώρα μας ενώ, παράλληλα, οι ελληνικές εξοχικές κατοικίες έχουν ανταγωνιστικές τιμές σε σχέση με γειτονικές στο Βέλγιο χώρες (π.χ. Γαλλία). Η Ελλάδα πράγματι βρίσκεται στους αγαπημένους προορισμούς των Βέλγων για δεύτερη κατοικία, μετά τις Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία και Πορτογαλία. Από τους περίπου 170.000 Βέλγους που κατέχουν δεύτερη κατοικία στο εξωτερικό, μόνο 7.000 κατέχει κάποιο εξοχικό κατάλυμα στην Ελλάδα, ποσοστό μικρότερο
του 5%.

Το αντικίνητρο
Σύμφωνα με το Γραφείο, πάντως, η φορολόγηση από τις βελγικές αρχές στα ακίνητα που κατέχουν οι Βέλγοι φορολογούμενοι στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ένα «αντικίνητρο». Οι φορολογικές διοικήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ μπορούν να διαβιβάζουν η μια στην άλλη τις πληροφορίες τους. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων στο Βέλγιο καταβάλλουν ετησίως φόρο ιδιοκτησίας. Έτσι, το Βέλγιο γνωρίζει όλα τα ακίνητα που κατέχουν οι φορολογούμενοι του σε Ελλάδα και ΕΕ.

Για όλους τους Έλληνες που υποβάλλουν φορολογική δήλωση στο Βέλγιο, το ζήτημα της φορολογίας της ακίνητης περιουσίας τους στην Ελλάδα είναι πρωταρχικής σημασίας. Για τα ακίνητα που βρίσκονται σε χώρες όπου δεν υπάρχει κτηματολογικό εισόδημα (λ.χ. Ελλάδα) το Βέλγιο υπολογίζει τον φόρο με βάση τα ενοίκια που πραγματικά εισπράττονται. Εάν όμως τα ακίνητα δεν ενοικιάζονται, ο φόρος υπολογίζεται βάσει εκτίμησης της τρέχουσας αξίας ενοικίων.

Το εν λόγω κτηματολογικό εισόδημα είναι τεκμαρτό και αντιστοιχεί στο μέσο ετήσιο εισόδημα που ένα ακίνητο θα παρείχε στον ιδιοκτήτη του κατά τους υπολογισμούς της εφορίας. Ο νόμος προβλέπει ότι το κτηματολογικό εισόδημα πρέπει να επανεκτιμάται κάθε δέκα χρόνια, αλλά τέτοια επανεκτίμηση δεν έχει γίνει από το 1975. Έτσι, τονίζει το Γραφείο, δεδομένου πως η τρέχουσα αξία ενοικίων στην Ελλάδα είναι υψηλότερη εκείνης που ίσχυε στο Βέλγιο το 1975, τα ακίνητα στο εξωτερικό φορολογούνται δυσμενέστερα από ότι εκείνα στο Βέλγιο.