Προχωρά η αποκατάσταση, η ανάδειξη και η επανάχρηση του Αρχοντικού Νατζή, ενός από τα παλαιότερα και πιο φημισμένα αρχοντικά της Καστοριάς, το οποίο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη λίμνη της πόλης και συνάμα είναι χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μνημείο υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας. Ειδικότερα, με απόφασή της η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, ενέκρινε την αρχιτεκτονική, στατική και ηλεκτρομηχανολογική προμελέτη, όπως επίσης και την προμελέτη για τη συντήρηση τοιχογραφιών και ξύλινων διακοσμητικών στοιχείων του διώροφου (με μεσοπάτωμα) κτιρίου, υπό συγκεκριμένους όρους.

Ανάμεσα στους όρους αυτούς είναι, λ.χ., να εξεταστεί το ενδεχόμενο εξασφάλισης της δυνατότητας πρόσβασης ΑμΕΑ στους επιμέρους ορόφους του αρχοντικού με την τοποθέτηση πτυσσόμενου αναβατορίου κλίμακας στο εσωτερικό του κλιμακοστάσιο, να διερευνηθεί το ενδεχόμενο αντιμετώπισης των προβλημάτων ρευστοποίησης του εδάφους και της εκδήλωσης ενδεχόμενων ερπυστικών φαινομένων με τη δημιουργία μίας κουρτίνας χαλικοπασσάλων στη νότια πλευρά προς τη λίμνη, να υπάρξει περαιτέρω συνεργασία των μελετητών με τις αρμόδιες διευθύνσεις ώστε να προσδιοριστούν οι επιμέρους λεπτομέρειες του έργου πριν να υποβληθούν οι οριστικές και οι μελέτες εφαρμογής, να εκπονηθεί (και να εγκριθεί) μελέτη παθητικής και ενεργητικής πυροπροστασίας, να εκπονηθεί, για τον φωτισμό ανάδειξης, φωτοτεχνική μελέτη με φωτορεαλιστικές απεικονίσεις και να κατατεθεί μελέτη συντήρησης προς έγκριση.

Ένα ιδιαίτερο, παλαιό, πανέμορφο κτίσμα
Το αρχοντικό Νατζή, παλαιότερα γνωστό και ως το σπίτι του Κυρ-Γιαννάκη, κτίστηκε (πιθανόν) στα μέσα του 18ου αιώνα. Βρίσκεται στην οδό Βυζαντίου, στη συνοικία Ντολτσό. Για ένα διάστημα λειτούργησε και ως μουσείο. Είχε μία από τις ομορφότερες «αυγατές» (έξοδος των παραλίμνιων αρχοντικών στη θάλασσα, μικρό λιμανάκι για τη βάρκα του σπιτιού). Η κάτοψή του (σ.σ. σε σχήμα αμβλείας γωνίας), όπως και η διάταξη των χώρων του, είναι ιδιόμορφες, ενώ διαθέτει ακόμη πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο με ξυλόγλυπτες παραστάσεις, μία εντυπωσιακή τοιχογραφία της Κωνσταντινούπολης, περίτεχνες οροφές και φεγγίτες με πολύχρωμα βιτρώ. Κατοικούνταν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και, ταυτόχρονα, ο δεύτερος όροφός του ήταν επισκέψιμος.