Η επαναχρησιμοποίηση υλικών (αποβλήτων) και η σχέση της με την κυκλική οικονομία, τα εμπόδια στην επαναχρησιμοποίηση των ΑΕΚΚ αλλά και τα οφέλη.
Είναι γεγονός πως τα απόβλητα εκσκαφών, κατασκευών και κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) είναι από τα πλέον βαριά και ογκώδη απόβλητα που παράγονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ για την ΕΕ αποτελούν απόβλητα τα οποία έχουν προτεραιότητα διαχείρισης. Παρά το παραπάνω γεγονός, την ύπαρξη υψηλού δυναμικού για την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των ΑΕΚΚ και την ανάπτυξη της τεχνολογίας, η διαχείριση των υλικών αυτών δεν γίνεται ακόμα στον βαθμό που θα έπρεπε -ειδικά αν σκεφτούμε ότι συνδέεται με την κυκλική οικονομία, την οποία προσπαθούμε ως χώρα να ενισχύσουμε.
Επαναχρησιμοποίηση υλικών και κυκλική οικονομία
Σχετικά με τη σχέση επαναχρησιμοποίησης υλικών (αποβλήτων) και κυκλικής οικονομίας, ο Ηλίας Δημητριάδης, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της ΑΝΑΚΕΜ Α.Ε., επισημαίνει πως «η επαναχρησιμοποίηση ορίζεται ως κάθε εργασία με την οποία προϊόντα ή συστατικά στοιχεία χρησιμοποιούνται εκ νέου για τον ίδιο σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκαν. Κατά συνέπεια, τα υλικά που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν δεν κατατάσσονται ως απόβλητα. Η επαναχρησιμοποίηση ακολουθεί την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων, στην πυραμίδα ενεργειών διαχείρισης αποβλήτων και μειώνει σημαντικά την ποσότητα αποβλήτων που παράγεται από μια δραστηριότητα (οικονομία υλικών). Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι τα υλικά αυτά θα πρέπει να επαναχρησιμοποιούνται για τις ανάγκες του έργου από το οποίο προέκυψαν και όχι να αποθηκεύονται έως ότου βρεθεί τρόπος επανάχρησής τους σε κάποιο άλλο έργο».
Ο Στέφανος Τικέλλης, Director Manager της Μελετώ ΙΚΕ (Αναδομώ Group of Companies), και αυτός ότι τα υλικά που επαναχρησιμοποιούνται δεν προλαβαίνουν να χαρακτηριστούν ως απόβλητα. Όπως εξηγεί, «επαναχρησιμοποίηση υλικών αποτελεί η κάθε εργασία με την οποία προϊόντα χρησιμοποιούνται εκ νέου για τον ίδιο σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκαν. Στην ουσία θα λέγαμε ότι δεν προλαβαίνουν καν να χαρακτηριστούν ως απόβλητα, αφού μένουν στο πρώτο στάδιο της ιεράρχησης της διαχείρισης που είναι η επαναχρησιμοποίηση. Στην κυκλική οικονομία, έχουμε δύο βασικές κατευθύνσεις:
Το προϊόν σχεδιάζεται εξαρχής, ώστε να μπορεί να γίνεται επαναχρησιμοποίηση του ως καινούργιο. Ό,τι προηγουμένως θεωρείτο ως “απόβλητο”, τώρα δύναται να μετατραπεί σε πρώτη ύλη.
Το χρησιμοποιημένο προϊόν αποσυντίθεται σε πρώτες ύλες που ανακτώνται προς επαναχρησιμοποίηση στην παραγωγή νέων προϊόντων».
Ο Νίκος Κλεισιώτης, Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, πιστοποιημένος επιθεωρητής αμιάντου της Ομοσπονδιακής Ένωσης Εμπειρογνωμόνων και Αξιολογητών, επικεφαλής της ADAO Greece και ιδρυτής της Suk, φέρνει το παράδειγμα της Ολλανδίας για να τονίσει τη σύνδεση ανάμεσα σε επανάχρηση και κυκλική οικονομία. «Στη Φινλανδία, στους χώρους υγειονομικής ταφής καταλήγει το 1% των σκουπιδιών. Στην Ελλάδα, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 80%! Αυτό λοιπόν που κάνει η Φιλανδία είναι με δυο λόγια η κυκλική οικονομία. Την ώρα που εμείς σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε με τα σκουπίδια μας, άλλοι ηλεκτροδοτούν ολόκληρες πόλεις από αυτά με την καύση τους. Η κυκλική οικονομία είναι ένα μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, το οποίο περιλαμβάνει κοινή χρήση, επαναχρησιμοποίηση, επισκευή και ανακύκλωση υπαρχόντων υλικών και προϊόντων όσο το δυνατόν περισσότερο. Με αυτόν τον τρόπο, επεκτείνεται ο κύκλος ζωής των προϊόντων. Στην πράξη, συνεπάγεται μείωση των απορριμμάτων στο ελάχιστο. Όταν ένα προϊόν φτάνει στο τέλος της ζωής του, τα υλικά του διατηρούνται όπου είναι δυνατόν. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν παραγωγικά ξανά και ξανά, δημιουργώντας έτσι περαιτέρω αξία», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Ο Ιωάννης Τόλιου, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος του Ομίλου Tedra, επισημαίνει ότι, στην κυκλική οικονομία, κάτι που χαρακτηρίζεται ως απόβλητο μπορεί να μετατραπεί σε πρώτη ύλη. Όπως ο ίδιος αναλύει, «απαραίτητη προϋπόθεση για την εξασφάλιση της επάρκειας φυσικών πόρων είναι η μετάβαση στο μοντέλο της κυκλικής οικονομίας. Αυτό που θεωρείται ως απόβλητο μπορεί να μετατραπεί σε πρώτη ύλη. Πρόκειται για την υιοθέτηση πολιτικών όπου τα απόβλητα του κατασκευαστικού κλάδου λειτουργούν ως πόροι για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών νέων έργων».
Ο Νείλος Μούσχουρος, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Νείλος Ανακύκλωση Α.Ε., δηλώνει πως «η φιλοσοφία της κυκλικής οικονομίας είναι η διάσπαση του γραμμικού μοντέλου παραγωγής. Δηλαδή της παραγωγικής αλυσίδας από την παραγωγή των πρώτων υλών, των προμηθευτών, της παραγωγής των προϊόντων, της διανομής τους, της κατανάλωσης-χρήσης και τέλος της απόρριψης τους ως αποβλήτων με την εφαρμογή των διεργασιών της επανάχρησης, της ανακύκλωσης και της ανάκτησης και με την εξυπνότερη χρήση και κατασκευή του προϊόντος, την παράταση της διάρκειας ζωής του και τη χρήσιμη εφαρμογή των υλικών. Επομένως, όσον αφορά τα υλικά που προκύπτουν από εκσκαφές, κατεδαφίσεις και κατασκευές η επανάχρησή τους είναι ουσιαστικός παράγοντας για την εφαρμογή της κυκλικής οικονομίας ως εναλλακτικής και βιώσιμης λύσης για το περιβάλλον».
Για τον Φώτη Βογιατζή, Γενικό Δ/ντή της Eleven Constructions, «η επαναχρησιμοποίηση των υλικών από την διαχείριση – συγκέντρωση των αποβλήτων εργοταξίου είναι γεγονός πως βοηθάει την κυκλική οικονομία . Αρκετά από αυτά τα υλικά , με κύρια το μέταλλο – αλουμίνιο – γυαλί, είναι πάρα πολύ χρήσιμα στην παραγωγή νέων εξελιγμένων προϊόντων που χρησιμοποιούνται ευρέως στις σύγχρονες αρχιτεκτονικές κατασκευές. Είναι, λοιπόν, δεδομένο πως αυτή η διαδικασία συμβάλει ιδιαίτερα στην κυκλική οικονομία και στο sustainability καθώς όλο και πιο πολλές εταιρείες παραγωγής πρώτων υλών βασίζονται σε ανακυκλωμένα υλικά για την κατασκευή κτιρίων . Υπάρχουν όμως και πολλά ακόμη προϊόντα που παράγονται από απόβλητα εργοταξίων όπως αδρανή υλικά – κόλλες πλακιδίων – επιχρίσματα κλπ. Θεωρώ πως πλέον η ανακύκλωση υλικών που προέρχονται από αποξηλώσεις και κατεδαφίσεις σε λίγα χρόνια θα είναι βασικός παράγοντας παραγωγής υλικών. Η Eleven Constructions, έχοντας αντιληφθεί τη σημασία όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικό αλλά κυρίως περιβαλλοντικό, τηρεί απόλυτα τη σχετική νομοθεσία και συνεργάζεται με πιστοποιημένες εταιρίες διαχείρισης αποβλήτων με στόχο την ανακύκλωση και την αειφορία».
Εμπόδια στην ανακύκλωση – επαναχρησιμοποίηση ΑΕΚΚ
Ο Ηλίας Δημητριάδης (ΑΝΑΚΕΜ) επισημαίνει πως «σήμερα, το ποσοστό των ΑΕΚΚ που ανακυκλώνεται στην Ελλάδα είναι της τάξης του 35-40%, όταν ο εθνικός στόχος για τον οποίο δεσμεύτηκε η χώρα μας απέναντι στην ΕΕ ήταν 70% έως το τέλος του 2021. Εμπόδια για αυτό μέχρι σήμερα αποτελεί η ελλιπής ή ημιτελής εφαρμογή του νόμου για την διαχείριση των ΑΕΚΚ από δημόσια και ιδιωτικά έργα, από τις εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες αδειοδότησης ή επίβλεψης δημοσίων έργων. Εμπόδιο αποτελεί επίσης η έλλειψη προδιαγραφών χρήσης δευτερογενών υλών στα δημόσια τεχνικά έργα. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν τα απόβλητα εισέρχονται προς ανακύκλωση στις Μονάδες, όμως οι τελευταίες δεν δύναται να διαθέσουν τα δευτερογενή υλικά που παράγουν. Ευελπιστούμε έως το τέλος του 2022 να έχει θεσπιστεί υποχρεωτικό ποσοστό χρήσης ανακυκλωμένων υλικών στα τεχνικά έργα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί και στο πλαίσιο των πράσινων δημόσιων συμβάσεων».
Ο κ. Τικέλλης (Μελετώ), συμπληρώνει πως «η ενίσχυση της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης ΑΕΚΚ περνάει μέσα από την επιλεκτική κατεδάφιση. Ιδιαίτερα χρονοβόρα και κοστοβόρα μέθοδο αρχικής συλλογής, ενώ παράλληλα δεν μπορεί να προβλεφθεί και εξασφαλιστεί η ζήτηση των δευτερογενών υλικών. Η δυνατότητα εφαρμογής από οικονομική άποψη και αποδοχή εκ μέρους της αγοράς. Για παράδειγμα, το κόστος της αφαίρεσης ενός στοιχείου με μέθοδο που να επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση του θα πρέπει να αντισταθμίζεται από την τιμή του ως καινούργιο. Η έλλειψη βιομηχανικών προδιαγραφών για τα ΑΕΚΚ. Οι προδιαγραφές προκύπτουν κατά τις επιμέρους διαπραγματεύσεις με τους αγοραστές των διαχωρισμένων συστατικών».
Για τον κ. Κλεισιώτη (Suk), «αρκετά σοβαρό είναι το πρόβλημα της διαλογής των ΑΕΚΚ αφού αυτά συγκεντρωθούν στον αδειοδοτημένο χώρο. Οι πιθανότητες να περιέχουν επικίνδυνα υλικά είναι πολύ μεγάλες δεδομένου ότι οι διάφοροι εργολάβοι οικοδομικών θα τα συλλέξουν για μεγαλύτερη ευκολία μαζί με τα ανακυκλώσιμα υλικά. Ο έλεγχος κατά την παραλαβή τους από την εγκατάσταση ΑΕΚΚ θα πρέπει να είναι πιο σχολαστικός, αφού τυχόν ανάμειξή τους με ξένα επικίνδυνα υλικά θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα και στην επαναχρησιμοποίηση τους, καθώς και η τήρηση του νόμου αλλά και τα πρόστιμα που προβλέπονται για παράβαση της νομοθεσίας».
Σύμφωνα με τον κ. Τόλιου (Tedra), «το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι η έλλειψη ενός καλά οργανωμένου δικτύου συλλογής και αξιοποίησης των ΑΕΚΚ. Η μερική και ακανόνιστη διαχείρισή τους δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στο περιβάλλον εξαιτίας της ανεξέλεγκτης διάθεσής τους. Αυτή την στιγμή γίνεται μία συλλογική προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος με την δραστηριοποίηση 12 εγκεκριμένων Συλλογικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης Αποβλήτων Εκσκαφών, Κατασκευών & Κατεδαφίσεων (ΣΣΕΔ ΑΕΚΚ). Στη προσπάθειά μας να συνδράμουμε στην επαναχρησιμοποίηση των ΑΕΚΚ, από τον Σεπτέμβριου του 2021 είμαστε μέλη του ΣΣΕΔ ΑΕΚΚ Κεντρικής Μακεδονίας Α.Ε. – ΑΝΑΚΕΜ, υπεύθυνο φορέα για την εναλλακτική διαχείριση ΑΕΚΚ».
Ο κ. Μούσχουρος (Νείλος Ανακύκλωση) ξεχωρίζει την αντιμετώπιση των αποβλήτων από τους ίδιους τους εργολάβους και την εφαρμογή της νομοθεσίας. «Η διαχείριση των αποβλήτων και των ΑΕΚΚ εν γένει αποτελεί πολλές φορές δευτερεύουσα ή τριτεύουσα προτεραιότητα για τους εργολάβους οικοδομών και τεχνικών εταιρειών, οι οποίοι, αναζητώντας την φθηνότερη λύση, καταλήγουν πολλές φορές σε μη περιβαλλοντικά αποδεκτές πρακτικές. Ο νέος νόμος πλαίσιο για τα απόβλητα που ψηφίστηκε φέτος το καλοκαίρι προωθεί την επαναχρησιμοποίηση και τη διαλογή στην πηγή στα εργοτάξια. Παρόλα αυτά, η εφαρμογή της νομοθεσίας κρίνεται ανεπαρκής με τα ως τώρα δεδομένα, αν αναλογιστεί κανείς ότι διατάξεις που αφορούν για την εναλλακτική διαχείριση των ΑΕΚΚ έχουν καθυστερήσει σχεδόν μια δεκαετία να εφαρμοστούν ή είναι γεμάτες ασάφειες προκαλώντας στρεβλώσεις στην αγορά», υπογραμμίζει.
Κατά τον κ. Βογιατζή (Eleven Constructions), «τα βασικά εμπόδια για την περαιτέρω ενίσχυση της ανακύκλωσης και κατ’ επέκταση τις επαναχρησιμοποίησης των ΑΕΚΚ είναι δυο. Πρώτον, η έλλειψη χώρων εναπόθεσης και επεξεργασίας αυτών με κατάλληλο τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον, που θεωρώ ότι είναι το βασικό θέμα όλων των εταιρειών όπως η δική μας. Δεν υπάρχουν οι χώροι να υποδεχθούν τον όγκο που καθημερινά παράγεται σε απόβλητα εργοταξίου. Δεύτερον, δεν έχει ακόμη γίνει συνείδηση των εργολάβων και των εμπλεκόμενων η σωστή διαχείριση των ΑΕΚΚ. Δυστυχώς, έχουμε ακόμη φαινόμενα αποφυγής ανακύκλωσης υλικών που προέρχονται από εργοτάξια, με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε χωματερές και εις βάρος του περιβάλλοντος».
Τα οφέλη
Σύμφωνα με τον Ηλία Δημητριάδη (ΑΝΑΚΕΜ), «τα ΑΕΚΚ αποτελούν μια από τις κυριότερες αιτίες εκδήλωσης πλημμυρών και πυρκαγιών. Άρα, η ορθή διαχείρισή τους μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης τέτοιων φαινομένων από τα οποία η χώρα μας έχει τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρηθεί αρκετά. Επίσης, όπου διατίθενται ανεξέλεγκτα ΑΕΚΚ, διατίθενται και άλλα είδη αποβλήτων, κοινώς δημιουργούνται εκ νέου χωματερές δημιουργώντας πιέσεις στα περιβαλλοντικά μέσα, υποβαθμίζοντας παράλληλα και αισθητικά το τοπίο που είναι και το τουριστικό προϊόν της χώρας μας. Επικίνδυνα ΑΕΚΚ, όπως μονωτικά ή άλλα δομικά αμιαντούχα υλικά, έχουν άμεση τοξική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό όταν εισπνέονται οι ίνες που απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα, κατά συνέπεια το όφελος δεν είναι μόνο για το περιβάλλον αλλά για τη δημόσια υγεία. Ο κλάδος των κατασκευών ωφελείται ενσωματώνοντας σε ένα έργο ανακυκλωμένα δευτερογενή προϊόντα συνδυάζοντας την μεταφορά των αποβλήτων με την ταυτόχρονη παραλαβή υλικών για την κατασκευή ενός έργου, δίχως να απαιτείται να μεταφέρονται πρωτογενή υλικά, από λατομεία τα οποία συνήθως λειτουργούν σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις από τα αστικά κέντρα (μείωση περιβαλλοντικού αποτυπώματος CO2 φορτηγών μεταφοράς). Επίσης, προκύπτουν οικονομικά οφέλη για την κατασκευή των έργων, εφόσον τα δευτερογενή υλικά κατά κανόνα είναι οικονομικότερα από τα πρωτογενή διαθέτοντας τις ίδιες ιδιότητες καθιστώντας τα κατάλληλα για την ενσωμάτωσή τους στα έργα».
Ο κ. Τικέλλης (Μελετώ) υπογραμμίζει πως «υπάρχει μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περαιτέρω συμβολή στην αποδοτική χρήση των πόρων. Τα ΑΕΚΚ επαναχρησιμοποιούνται άμεσα στο εργοτάξιο, μειώνοντας τις οχλήσεις και το κόστος που προκαλούνται λόγω μεταφοράς των υλικών. Παράλληλα μετριάζεται η ρύπανση του περιβάλλοντος, με δεδομένο ότι το επίπεδο της σκόνης στην ατμόσφαιρα και της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα είναι πολύ μικρότερο. Σε σχέση με τον κλάδο, προωθούνται νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες, υποστηρίζεται η ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, εφόσον εξασφαλίζονται φθηνές πρώτες ύλες, αντιμετωπίζεται η αύξηση των τιμών των περιορισμένων πρώτων υλών και ενισχύεται η εξοικονόμηση κόστους στις βιομηχανίες».
Ο κ. Κλεισιώτης (Suk) στέκεται στη διαφύλαξη της ανθρώπινης υγείας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. «Η ελεγχόμενη διαχείριση αποβλήτων, επικινδύνων και μη, διαφυλάττει την ανθρώπινη υγεία από όλους τους βλαπτικούς παράγοντες που την επηρεάζουν τα απόβλητα και, ταυτόχρονα, έχει δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό υποστηρίζονται οικονομικά από το ίδιο το απόβλητο, αφού αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, αφού διαχωριστεί ή επεξεργαστεί κατάλληλα, προσδίδει μια αξία και χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στον επόμενο ιδιοκτήτη του», καταλήγει.
Ο κ. Τόλιου (Tedra) ξεχωρίζει τόσο τα περιβαλλοντικά όσο και τα οικονομικά οφέλη. «Τα απόβλητα εκσκαφών, κατασκευών και κατεδαφίσεων είναι από τα πιο βαριά και ογκώδη απόβλητα που παράγονται στην Ελλάδα. Τα οφέλη που προκύπτουν είναι αρχικά περιβαλλοντικά. Με την ορθολογική διαχείριση των ΑΕΚΚ εξοικονομούμε ενέργεια και φυσικούς πόρους, αποφεύγοντας την εξόρυξη πρώτων υλών και τις φυσικοχημικές επεξεργασίες στην οποία υπόκεινται, μειώνοντας έτσι τις εκπομπές αερίων και ρύπων. Επίσης, παρατηρείται εξοικονόμηση χώρου στα ΧΥΤΑ, άρα μειώνεται η ανάγκη εξεύρεσης νέων χώρων για τη διάθεσή τους και οι δαπάνες που συνδέονται με αυτούς. Επίσης, κάποια από τα υλικά έχουν μεγάλη αξία, οπότε μειώνεται το κόστος νέων οικοδομικών υλικών μέσω της ανακύκλωσης των πρωτογενών δομικών υλικών. Τέλος, η τεχνολογία για το διαχωρισμό και την ανάκτησή τους είναι αρκετά απλή και χαμηλού κόστους», επισημαίνει.
Ο κ. Μούσχουρος (Νείλος Ανακύκλωση) προκρίνει τα περιβαλλοντικά οφέλη από τη διαχείριση ΑΕΚΚ και επικίνδυνων αποβλήτων, λέγοντας πως «η διαχείριση των αποβλήτων χρειάζεται στρατηγική συνεργασία μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης, των τοπικών αρχών, των ειδικών επιστημόνων και του γενικού πληθυσμού με το κλάδο των κατασκευών να έχει καθοριστική συμβολή για την επιτυχία της ανακύκλωσης. Η χωριστή συλλογή και η κατηγοριοποίηση με σκοπό την επανάχρηση των υλικών, αλλά και η μετέπειτα ορθή διαχείριση των ΑΕΚΚ και ιδιαίτερα των επικίνδυνων όπως είναι ο αμίαντος, αναμφίβολα θα οδηγήσει σε περιβαλλοντικά οφέλη δημιουργώντας ένα θετικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα για το κατασκευαστικό κλάδο, μειώνοντας την ανάγκη εξόρυξης αδρανών υλικών με τις συνεπακόλουθες αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον».
Τέλος, ο κ. Βογιατζής (Eleven Constructions) υπογραμμίζει πως «ζούμε σε μια νέα εποχή που η πληροφορία για περιβαλλοντικά θέματα είναι πλέον προσβάσιμη από όλους και μέρος της καθημερινότητας μας. Η μεγαλύτερη εικόνα θέλει τον σύγχρονο άνθρωπο αρκετά ευσυνείδητο και ενεργό σε θέματα προστασίας της φύσης. Έτσι και στον κλάδο μας, η σωστή διαχείριση των ΑΕΚΚ, και ιδίως των επικίνδυνων αποβλήτων, συμβάλουν στην ενίσχυση της περιβαλλοντικής προστασίας, αφήνοντας πίσω τις κακές πρακτικές του παρελθόντος και την κατάληξη των αποβλήτων σε χωματερές. Χρειάζεται να γίνει κανόνας για όλους όσους ασχολούνται με το industry, ούτως ώστε το όφελος να μεγιστοποιηθεί και να συμβάλουμε από την πλευρά μας σε αυτή τη νέα εποχή που θέλει όλες οι ενέργειες και οι δράσεις να διέπονται από οικολογική συνείδηση και αειφορία. Από την πλευρά μας, σαν εταιρία έχουμε στραμμένο το βλέμμα σε αυτή την κατεύθυνση και τηρούμε όλα τα σχετικά πρωτόκολλα στα έργα μας».